اثر هشت هفته تمرین استقامتی و تجویز لیتیوم کلراید بر سطح سرمی BDNF رت های ماده مبتلا به آلزایمر

آلزایمر یک بیماری نورودژنراتیو است که در آن توانایی های حافظه کاهش می یابد و تغییرات متعددی در مغز بیمار رخ می دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر هشت هفته تمرین استقامتی و تجویز لیتیوم کلراید بر سطح سرمی عامل نروتروفیک مشتق از مغز
-Derived Neurotrophic Factor) Brain) در رت های ماده مبتلا به آلزایمر می باشد.
70 سر رت ماده نژاد اسپراگوداولی به طور تصادفی به هفت گروه تقسیم شدند که شامل1-کنترل، 2-شم، 3-لیتیوم کلراید 20،
4- لیتیوم کلراید 40، 5-تمرین استقامتی، 6- تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید 20 و 7- تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید 40 تقسیم شدند. رت ها به وسیله تری متیل تین کلراید آلزایمری شدند. گروه های تمرین استقامتی، تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید20 و تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید
40 به مدت هشت هفته روی نوارگردان بدون شیب با سرعت 15 تا 20 متر در دقیقه به مدت 15 تا 30 دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته دویدند. گروه های لیتیوم کلراید 20 و تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید 20 روزانه به میزان20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان لیتیوم کلراید و گروه های لیتیوم کلراید40 و تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید 40 روزانه به میزان40 میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان لیتیوم کلراید به مدت 14 روز مصرف کردند. رت های گروه کنترل در طول این مدت هیچگونه فعالیت ورزشی نداشتند و تحت هیچ نوع تیماری قرار نگرفتند. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
نتایج نشان داد که لیتیوم کلراید، تمرین استقامتی و همچنین اثرات تعاملی آن دو میزان سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز را در مسمویت با نوروتوکسین افزایش می دهند ولی بیشترین تاثیر در گروه تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید 20 مشاهده شد. همچنین مسمومیت با تری متیل تین سطح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز را به شدت در رت های جنس ماده کاهش می دهد (05/0&geP).
بر اساس این یافته ها این طور می توان نتیجه گرفت که تمرین استقامتی، لیتیوم کلراید و اثر تعاملی آن ها در رت های ماده مبتلا به آلزایمر باعث افزایش سطح سرمی عامل نروتروفیک مشتق از مغز می شوند که در نهایت سبب بهبود بیماری آلزایمر می شوند.