مقایسه همبستگی سن، طول و وزن با تراکم جیوه در عضله دو گونه ماهی؛ شیربت و حمری از ماهیان رودخانه مارون بهبهان

میزان آلاینده ها در ماهی، به دلیل اثرات قابل توجهی که بر خود ماهی و سایر ارگانیسم هایی دارد، توجه زیادی را به خود معطوف داشته است. مطالعه حاضر، با هدف تعیین غلظت جیوه در بافت عضله دو گونه شیربت و حمری از ماهیان رودخانه مارون بهبهان واقع در جنوب شرقی استان خوزستان صورت گرفت. به منظور اجرای این تحقیق در فواصل ماه های تیر تا آذر سال 1388 به صورت تصادفی از هر گونه 20 عدد ماهی از رودخانه صید و جمع آوری شد و پس از اجرای مراحل بیومتری نمونه ها و تشخیص جنسیت و سن آن ها، غلظت جیوه در بافت عضله به وسیله دستگاه آنالیز جیوه AMA254، اندازه گیری شد. بررسی نرمالیتی داده های مربوط به سن و وزن با غلظت جیوه در بافت عضله هر دو گونه نشان داد که داده ها از توزیع نرمال برخوردار نبوده و تفاوت معنی دار آماری وجود دارد. مقایسه میانگین غلظت جیوه در بافت هر دو گونه ماهی (ماهی شیربت 809/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن ماهی و ماهی حمری 388/0 میلی گرم بر کیلوگرم) با حد مجاز استانداردهای جهانی نشان داد که میانگین غلظت جیوه در بافت عضله هر دو گونه زیر حد بیشینه استاندارد تعیین شده توسط سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا است، اما در مقایسه با استاندارد سازمان بهداشت جهانی، میانگین غلظت جیوه در عضله گونه شیربت بالاتر از حد مجاز بود.