تاثیر شش هفته تمرین ترکیبی بر سطوح پلاسمایی کمرین، آمیلوئید سرمی A، پروتئین واکنش گر - C و لیپیدهای پلاسما در مردان چاق

شواهد نشان می دهد که چاقی سبب التهاب مزمن می گردد. کمرین آدیپوکاین جدیدی است که با چاقی و سندرم متابولیک در ارتباط است. تاثیر تمرینات ترکیبی بر شاخص های التهابی به ویژه کمرین و امیلوئید A سرمی کمتر بررسی شده است. از این رو، هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات ترکیبی بر سطوح پلاسمایی کمرین، آمیلوئید سرمی A ، پروتئین واکنش گر – C و لیپیدهای پلاسما در مردان چاق است.
18 مرد چاق به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. ویژگی های عمومی آزمودنی ها و سطوح سرمی کمرین، CRP و SAA ، قبل و پس از یک دوره تمرین ترکیبی (با روش الایزا) اندازه گیری شد. پروتکل تمرین شامل 6 هفته دویدن استقامتی دور پیست با شدت 60 تا 75 درصد HRmax، 4 جلسه تمرین در هفته به مدت 25 تا 35 دقیقه و تمرین مقاومتی با شدت 50 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه در 6 ایستگاه (2 ست، 12 تکرار) بر روی عضلات بزرگ بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و آزمون تی زوجی برای مقایسه دو گروه آزمایشی و کنترل در پیش و پس آزمون انجام شد و سطح معنی داری برابر با 05/0≤ p در نظر گرفته شد.
نتایج نشان می دهد شش هفته تمرین ترکیبی سبب کاهش معنی داری در سطوح پلاسمایی کمرین (p=0/004) و SAA (p=0/009) می شود، ولی مقادیر CRP (p=0/476 ) کاهش معنی داری نداشت. بنابر این می توان نتیجه گرفت که انجام تمرین ترکیبی در مردان چاق بر برخی از شاخص های التهابی موثر بوده و موجب بهبود آن ها می شود.
نتایج نشان می دهد که اجرای یک دوره تمرین ترکیبی به مدت شش هفته اثر معنی داری بر کاهش سطوح پلاسمایی کمرین و آمیلوئید سرمی A دارد، اما موجب کاهش سطوح پلاسمایی پروتئین واکنش گر – C نمی شود.