مقایسه کارایی دو روش کنترل مگس میوه مدیترانه ای (Wiedeman (Diptera:Tephritidae Ceratitis capitata روی انار در شیراز

مگس میوه مدیترانه ای از آفات قرنطینه ای است که در سال 1386 از استان فارس گزارش شد. انار یکی از میزبان های این حشره در استان می باشد. طی سال های 1389-1390 دریک باغ انار در شیراز دو روش مختلف کنترل این مگس شامل تله گذاری و طعمه پاشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در روش تله گذاری، سه ماده جلب کننده (تیمار) شامل تری مدلور، بیولور، فیمی لور و شاهد به طور جداگانه در تله تفری ترپ در سه تکرار و از دو طریق محاسبه میانگین میوه های آلوده (به همراه شاهد) و تعداد مگس های میوه مدیترانه ای به دام افتاده در تله ها مطالعه شدند. در روش طعمه پاشی دو نوع پروتئین هیدرولیزات شامل بایوسبو یا اسمل فول به صورت پاشش به عرض یک متر بر روی سمت جنوبی درخت و به صورت پاشش روی تنه درخت، به همراه تیمار شاهد، در سه تکرار و همراه با سم مالاتیون با غلظت دو در هزار (هر دو هفته یک بار) مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد، بین مواد جلب کننده بیولور و تری مدلور اختلاف معنی داری وجود ندارد و در هر دو مورد میانگین آلودگی میوه ها نسبت به فیمی لور و شاهد، کمتر بود. در روش دوم نیز تله بیولور بیشترین شکار مگس میوه مدیترانه ای را به خود اختصاص داد. در روش طعمه پاشی بین مواد جلب کننده اختلاف معنی داری وجود نداشت اما در ارتباط با محل طعمه پاشی اختلاف معنی داری مشاهده شد. در تیمارهایی که نواری به عرض یک متر بر روی درخت طعمه پاشی شدند، میانگین آلودگی میوه ها کمتر بود.