اثر بخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر سبک اسنادی بدبینانه دانش آموزان پسر دوره ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر سبک اسنادی بدبینانه دانش آموزان پسر دوره ابتدایی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر11-9 سال دوره ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی 93-92 ، که تعداد کل آنها حدود 450 نفر است. نمونه آماری این پژوهش 42 دانش آموز پسر 9 تا 11 سال است که به صورت در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 21 نفر) قرار داده شدند. هر دو گروه به پرسشنامه سبک اسنادی کودکان، تامپسون وهمکاران (1998) پاسخ دادند. این پرسشنامه دارای روایی همگرای مطلوب و از نظر پایایی با توجه به آلفای کرونباخ مجموع امتیاز کل که برابر با 61/0 بوده، دارای ثبات درونی خوبی است. سپس گروه آزمایش 12 جلسه 90 دقیقه ای، آموزش مهارت های مثبت اندیشی از کتاب آموزشی من و اندیشه هایم ، چم زاده قنواتی (1393) دریافت کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از جدول فراوانی و درصد فراوانی و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. کلیه تحلیل ها با نرم افزار آماری spss نسخه 18 انجام شده است. یافته های پژوهش نشان داد بین دو گروه در سبک اسنادی بدبینانه در بعد شخصی سازی ( p < 0/05) و در بعد تداوم ( p <0/01) تفاوت معنادار وجود دارد، امادر بعد فراگیر بودن (p >0/01) تفاوت معناداری مشاهده نشد. به طور کلی تفاوت نمرات پیش آزمون و پس آزمون نشان داد بین دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد ( p<0/01) و آموزش مهارت های مثبت اندیشی در کاهش سبک اسنادی بدبینانه تاثیرگذار بوده است.