بررسی سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان

اجتماعی شدن حرفه ای فرآیندی است که طی آن افراد، ارزش ها، هنجارها، رفتارها و مهارت های اجتماعی مرتبط با یک حرفه را کسب می نمایند و حس هویت نسبت به یک رشته تخصصی را درونی می سازند. این فرآیند با ورود به برنامه آموزش پرستاری آغاز می شود و با اتمام این دوره و ورود به محیط های کاری ادامه می یابد. بدین ترتیب شکل گیری پرستاری به عنوان یک حرفه از طریق اجتماعی شدن حرفه ای صورت می گیرد.
هدف از این مطالعه تعیین سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان می باشد.
پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی - تحلیلی است و جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان کارشناسی پیوسته پرستاری دانشکده شهید بهشتی رشت (211 نفر) تشکیل می دادند که از طریق سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ای محقق ساخته و برگرفته از ابزار شهیم و Chao و همکاران بود که بعد از تعیین روایی و پایایی در اختیار نمونه ها قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی مستقل و همبستگی پیرسون وانالیز واریانس یک طرفه و توکی) تجزیه و تحلیل شدند.
در ارتباط با سطح اجتماعی شدن حرفه ای نتایج نشان داد که در بررسی کلی، 19 درصد واحدهای مورد پژوهش از سطح متوسط واکثر نمونه ها (81%) از سطح خوب اجتماعی شدن حرفه ای برخوردار بودند و اجتماعی شدن حرفه ای با عواملی از قبیل تاهل (045/0p=)، سن (151/0r=، 029/0P=)، محل سکونت خانواده (04/0P=)، تحصیلات مادر (023/0p=)، کار دانشجویی (031/0P=)، مدرسین نظری (0001/0P=)، مدرسین بالینی (032/0P=)، داشتن اطلاعات راجع به حرفه پرستاری قبل از ورود به رشته (0001/0P=)، منطبق بودن تصویر ذهنی قبلی از این حرفه با واقعیت های موجود (0001/0P=)، علاقه به رشته (0001/0P=) ارتباط آماری معنی داری داشته است.
سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان پرستاری قابل قبول می باشد. شناخت وضعیت اجتماعی شدن حرفه ای می تواند توجه مسئولین را، در راه نیاز به فراهم کردن امکان تجربه و استقلال بیشتر در عمل و در مجموع فراهم نمودن شرایط ارائه مراقبت پرستاری به صورت اصولی جلب نماید