اثر سلکوکسیب بر سطح سرمی ویسفاتین در دیابت ناشی از استرپتوزوتوسین در موش های صحرائی نر: نقش مسیر نیتررژیک

ویسفاتین یا نیکوتین فسفوریبوزیل ترانسفراز یک سایتوکاین پیش التهابی است که تحت تاثیر گلوکز خون و انسولین قرار می گیرد.در دیابت سایتوکین های پیش التهابی مانند پروستاگلندین E2 و نیتریک اکساید سطح ویسفاتین را افزایش می دهند و ویسفاتین نیز بیان آنها را تحریک می کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنزیم سیکواکسیژناز و سیستم نیتررژیک بر سطح ویسفاتین در دیابت بود.
دیابت در 70 موش بزرگ آزمایشگاهی بوسیله استرپتوزوسین (STZ) القاء شده و نمونه ها بوسیله سلکوکسیب، ال آرژنین و L-NAME هر یک به تنهایی و سلکوکسیب به همراه ال آرژنین و یا به همراه L-NAME تحت درمان قرار گرفتند. برای مقایسه گروه ها از آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن تست توکی (نرم افزارspss) استفاده گردید.
در همه گروه های درمانی کاهش معنادار درسطح قند خون و تری گلیسرید مشاهده شد (05/0>P). در گروه دریافت کننده L-NAME سطح انسولین بصورت معنادار (001/0>P) کاهش یافت در حالی که در گروه های دریافت کننده سلکوکسیب به تنهایی (05/0>P) یا همزمان با ال آرژنین و L-NAME افزایش معنادار سطح انسولین مشاهده شد (01/0>P). سطح سرمی ویسفاتین در حیوانات دیابتی در مقایسه با گروه کنترل غیردیابتی بصورت معنادار افزایش یافت (05/0>P). درمان با ال آرژنین تاثیر معناداری بر افزایش سطح ویسفاتین داشت (05/0>P). سلکوکسیب باعث کاهش سطح ویسفاتین شد (01/0>P). بعلاوه درمان با سلکوکسیب به همراه L-NAME و یا به همراه ال آرژنین تاثیر بیشتری در کاهش ویسفاتین داشت (01/0>P).
سطح سرمی ویسفاتین در دیابت افزایش می یابد. مهار سیکلواکسیژناز 2 سبب کاهش سطح ویسفاتین شده که بخشی از این تاثیرات در ارتباط با سیستم نیتررژیک می باشد. به نظر می رسد که سطح گلوکز و انسولین خون تاثیر مستقیمی بر سطح ویسفاتین نداشته و نقش اصلی بر عهده سایتوکاین های پیش التهابی باشد.