وضعیت عملکرد پدران پس از گذر به مرحله پدری و عوامل مرتبط با آن

مشارکت مردان در برنامه های مراقبتی خانواده یکی از استراتژی های مهم سلامت مادر و کودک می باشد، در این راستا مطالعه ای با هدف تعیین نحوه و میزان عملکرد مردان پس از گذر به مرحله پدری انجام شد.
مطالعه حاضر، یک مطالعه توصیفی مقطعی بود که در سال92-1391 در شهر زنجان انجام شد. عملکرد 403 نفراز پدران که هشت هفته از زایمان همسرانشان می گذشت، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و پرسشنامهاستاندارد عملکرد پدران (IFS-F) بررسی و بر اساس نقطه برش میانه، وضعیت عملکرد سطح بندی شد. روایی محتوا با ضریب نسبی 89/0 و پایایی حیطه های عملکرد با ضریب آلفای کرونباخ 52/0-90/0 تایید و داده ها با آمار توصیفی و آزمون کروسکال والیس در سطح اطمینان 95 درصد آنالیز شدند.
بیشترین میانگین عملکرد پدران در حیطه شغل وکمترین مربوط به حیطه اجتماع بود. افزایش مشارکت نسبت به دوران حاملگی، در فعالیت های منزل 2/23 درصد، مراقبت از فرزند دیگر خانواده 4/30 درصد بود. نزدیک به 7 درصد پدران درفعالیت شغلی و 6/27 درصد در حیطه فعالیت های اجتماعی- ارتباطی افت عملکرد داشتند. میانگین عملکرد پدران با سن ازدواج، شغل، تعداد فرزندان، تحصیلات و تجربه اول پدر شدن ارتباط معنی داری نشان داد.
نتایج نشان داد در اکثر حیطه ها پدران عملکرد متوسطی داشتند. با توجه به اهمیت مشارکت مردان در سلامت زنان و کودکان و متاثر بودن وضعیت عملکرد پدران از متغیرهای دموگرافیک، آموزش و شرکت پدران مخصوصا پدران جوان با تحصیلات پایین در کلاس های آمادگی برای والد شدن ضروری به نظر می رسد.