تاثیر سطوح مختلف انرژی بر عملکرد، اجزای لاشه و برخی فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی نر سویه آرین در شرایط القای آسیت

در این آزمایش با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی تاثیر سه سطح انرژی در چهار تکرار شامل؛ 1-سطح انرژی جیره برابر راهنمای سویه آرین، 2-کاهش سطح انرژی جیره به میزان 100 کیلوکالری در دوره آغازین و 150 کیلوکالری در دوره رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویه آرین، 3- کاهش سطح انرژی جیره به میزان 200 کیلوکالری در دوره آغازین و 300 کیلوکالری در دوره رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویه آرین بر عملکرد و پیشگیری از عارضه آسیت 60 قطعه جوجه گوشتی نر در طول شش هفته بررسی شد. در طول آزمایش وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات و شاخص تولید تعیین شد. در 35 روزگی هماتوکریت و فراسنجه های خونی اندازه گیری شد. در پایان آزمایش ویژگی های لاشه و نسبت بطن راست به کل بطن تعیین و مقایسه شد. کاهش سطح انرژی جیره افزایش وزن بدن و مصرف خوراک را افزایش داد (05/0>P). هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن با کاهش سطح انرژی جیره کاهش یافت (05/0>P). کاهش انرژی جیره مقادیر هموگلوبین، و هماتوکریت را کاهش داد (05/0>P) و سطح کورتیکواسترون افزایش یافت (05/0>P). هورمون T3 تحت تاثیر کاهش انرژی جیره قرار نگرفت ولی T4 با کاهش سطح انرژی جیره افزایش یافت (05/0>P) و همچنین نسبت T3 به T4 با کاهش سطح انرژی جیره کاهش یافت (05/0>P). با توجه به نتایج کاهش سطح انرژی جیره به صورت تیمار شماره 2 (یادشده در بالا) از لحاظ عملکرد و شاخص های مرتبط به آسیت بهتر از دو گروه دیگر بود.