بررسی اثر سلنیت سدیم بر فعالیت آنزیم تلومراز و طول تلومر در سلولهای مزانشیمی مغز استخوان رت های پیر در محیط کشت

با افزایش سن موجود زنده، تعداد سلول های مزانشیمی مغز استخوان و نیز قدرت تکثیر و تمایز این سلول ها کاهش می یابد. این تغییرات منجر به کاهش اثر بخشی این سلول ها در سلول درمانی اتولوگ افراد پیر می شود.هدف مطالعه حاضر بهبود بخشی سلول های مزانشیمی مغز استخوان رت های پیر است.
سلول های مزانشیمی مغز استخوان رت های پیر به مدت 72 ساعت در معرض غلظت های مختلف سلنیت سدیم قرار داده شدند. ارزیابی اثر سلنیت سدیم بر قدرت تکثیر این سلول ها با استفاده ازتست تریپان بلو انجام شد. سپس اثر غلظت موثر سلنیت سدیم بر فعالیت آنزیم تلومراز، بیان ژن های مرتبط با فعالیت این آنزیم و نیز طول تلومر بررسی شد. بررسی فعالیت آنزیم تلومراز به روشPCR- ELISA انجام گردید و برای اندازه گیری طول تلومر و بیان ژن ها از روش Real time PCR استفاده شد
سلنیت سدیم در غلظت 100 نانو مولار بطور معنی دار تکثیر سلولی سلول های مزانشیمی رت های پیر را افزایش و طول تلومر این سلول ها را کاهش داد، البته کاهش طول تلومر این سلول ها در مقایسه با گروه کنترل معنی دار نبود. فعالیت آنزیم تلومراز و بیان ژن های وابسته به آن نیز تغییر نیافت.
سلنیت سدیم قدرت تکثیر سلول های مزانشیمی مشتق از رت های پیر را بهبود می بخشد.