بقا و مهاجرت سلول های نوروسفر مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان بعد از پیوند به فضای زیر شبکیه در مدل تخریب ماکولای وابسته به سن در موش های صحرایی آلبینو

بیماری های تخریبی شبکیه یکی از علل شایع نابینایی در جهان است. هدف از این مطالعه بررسی پیوند سلول های نوروسفر مشتق از بافت مغز استخوان به فضای زیر شبکیه در مدل حیوانی (تخریب لایه رنگدانه دار شبکیه با استفاده از سدیم یدیت) بود.

موش های صحرایی آلبینو مقدار 40 میلی گرم بر کیلوگرم از سدیم یدیت در فضای پشت چشم دریافت کردند و بعد از 30 روز، بررسی بافتی با استفاده از هول مانت لایه رنگدانه دار و همچنین رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین انجام شد. سلول های بنیادی مشتق از بافت مغز استخوان از استخوان فمور موش های صحرایی استخراج و تحت تاثیر محیط تمایزی نوروسفر به سلول های شناور نوروسفر تبدیل شد. سلول های به دست آمده با نشانگر هسته ای BrdU نشان دار و به فضای زیر شبکیه تزریق شدند. 7 روز بعد از تزریق، برش بافتی تهیه شد و بقا، مهاجرت و همچنین نحوه قرارگیری سلول های تزریق شده با استفاده از ایمونوهیستوشیمی بررسی شد.

3 روز بعد از تزریق سدیم یدیت، تغییرات پاتولوژی ازجمله افزایش در نور فلوئورسنس، هایپرتروفی و چندهسته ای شدن در لایه رنگدانه دار مشاهده شد و در بررسی بافتی، به هم ریختگی قسمت خارجی فوتورسپتور ها و همچنین تغییرات لایه رنگدانه دار دیده شد. یافته های ایمونوهیستوشیمی 7 روز بعد از پیوند سلولی نشان داد که سلول های تزریق شده توانسته اند در فضای زیر شبکیه زنده بمانند و به لایه رنگدانه دار و همچنین به لایه شبکیه مهاجرت کرده و در کنار سلول های بافت میزبان قرارگرفته اند.

سلول های بنیادی مزانشیمی به دلیل سهولت در دسترسی، منبع مناسبی برای پیوند هستند. توانایی تمایز این سلول ها به رده عصبی و همچنین توانایی بقا و مهاجرت این سلول ها بعد از پیوند، در مدل های آسیب شبکیه، می تواند راهی برای درمان بیمارهای تخریبی شبکیه باشد.