دیدگاه همدلانه دانشجویان پزشکی بر اساس مقیاس همدلی جفرسون

همدلی نقش مهمی در تعامل پزشک و بیمار ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی دیدگاه همدلی دانشجویان پزشکی شاغل به تحصیل در دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در سال 1394 بوده است.
در این پژوهش توصیفی مقطعی، 373 نفر از دانشجویان پزشکی شاغل به تحصیل در دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران به روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه همدلی جفرسون، نسخه ویژه دانشجویان استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار کامپیوتری SPSS ویرایش 16 تجزیه و تحلیل گردید.
ملاحظات اخلاقی: رضایت شفاهی شرکت کنندگان برای شرکت در پژوهش کسب و درباره بی نامی پرسشنامه ها و محرمانگی اطلاعات به آنان اطمینان خاطر داده شد.
با توجه به دامنه امتیاز پرسشنامه همدلی (140-20)، میانگین نمرات همدلی دانشجویان پزشکی 7/08±82/94 و بالاترین میزان مربوط به بعد اتخاذ دیدگاه همدلانه 2/80±26/81 بود. بین مشخصات جمعیت شناختی شامل سن، جنسیت، مقطع تحصیلی، وضعیت تاهل و تخصص مورد علاقه با همدلی رابطه معناداری وجود داشت (p<0.001). میزان همدلی دانشجویان در مقطع علوم پایه بیش از دوره بالینی بود. همچنین میزان همدلی در دانشجویان زن بیشتر بود (p<0.01)، اما با دانشگاه محل تحصیل ارتباط معناداری نداشت.
یافته ها نشان داد میزان همدلی دانشجویان پزشکی با بیماران، در طول سنوات تحصیلی متفاوت است. به گونه ای که میزان همدلی در دانشجویان پزشکی با افزایش سن و مقطع تحصیلی کاهش می یابد. با توجه به اهمیت همدلی به عنوان یک فضیلت اخلاقی، برنامه ریزی برای تقویت همدلی با بیماران و گنجانیدن این مفهوم در کوریکولوم درسی دانشجویان پزشکی، در راستای ارتقای سلامت روانی و معنوی بیماران توصیه می گردد.