فناوری و گونه شناسی مجموعه دست افزارهای سنگی محوطه روباز پارینه سنگی جدید گرمرود 2، بلیران، آمل، مازندران

سرزمین ایران با توجه به موقعیت جغرافیایی و اقلیمی مناسب خود، در بین جوامع پیش از تاریخ شاهراه ارتباطی مهمی بوده و برای شناخت جوامع انسانی در دوره پلیئستوسن ناحیه ای کلیدی به شمار می رود.تاکنون محوطه های پارینه سنگی بسیاری در ایران شناسایی شدند، اما دانش ما در مورد محوطه های پارینه سنگی جدید، به منطقه زاگرس محدود بوده و محوطه های منتسب به این دوران در بخش شمالی رشته کوه های البرز و جنوب دریای مازندران ناشناخته بوده اند. کشف محوطه گرم رود 2، در سال 1384 توسط گروه مشترک دیرین انسان شناسی ایران-فرانسه ، به عنوان تنها محوطه روباز در دوره پارینه سنگی جدید در شمال ایران حائز اهمیت است چرا که می تواند خلاء مطالعاتی مابین محوطه های پارینه سنگی میانی و فراپارینه سنگی یافت شده در این منطقه را پوشش دهد. دست افزارهای سنگی حاصل از سه فصل کاوش در این محوطه (1385 الی 1387) محور این پژوهش است. مطالعه گونه شناسی و فناوری دست افزارهای سنگی این محوطه، با توجه به فراوانی تیغه ها و ریزتیغه های بدست آمده در کنار بقایای استخوانی و آثاری که بر روی آنها به جای مانده بود؛ نشان داد که این محوطه در مدت زمان کوتاه، در دوران پارینه سنگی جدید به عنوان محوطه شکار و قصابی مورد استفاده قرار گرفته است.