بررسی ایمونوهیستوشیمیایی بیان نشان گرهای 67-ki و 2-bcl در برخی ضایعه های کیستی دندانی با رفتارهای بالینی متفاوت

ضایعه های کیستی با منشا اپیتلیوم دندانی و ظاهر بالینی و رادیوگرافی مشابه، رفتار بالینی متفاوتی دارند.
مطالعه به منظور مقایسه برخی عوامل مرتبط با تکثیر و فرار از مرگ سلولی در اپیتلیوم پوشاننده دو گروه از ضایعه های کیستی دندانی با رفتار بالینی متفاوت انجام شد.
در این مطالعه تحلیلی و گذشته نگر تعداد 11 نمونه پارافینه از هر یک از ضایعه های کیست رادیکولار،کیست دنتی ژروس، ادونتوژنیک کراتوکیست و آملوبلاستومای تک کیستی، برای بررسی بروز آنتی ژن 67-ki و پروتئین 2-bcl رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی شدند. داده ها با آزمون های آماری کروسکال- والیس و کای دو تحلیل شدند.
بیش ترین میزان سلول های 67-ki مثبت (%29/26±50/35) در لایه پارابازال ادونتوژنیک کراتوکیست دیده شد(001/0=P). میانگین LI-67-ki در لایه پارا بازال گروه تهاجمی (%79/37±80/26) بیش تر از گروه غیرتهاجمی (%38/3±04/4) بود، اما این تفاوت معنی دار نبود. یش ترین میانگین LI-2-bcl (%70/6±95) در لایه بازال ادونتوژنیک کراتوکیست بود(001/0=P). میانگین LI-2-bcl در همه لایه ها در ضایعه های تهاجمی بیش تر از ضایعه های غیرتهاجمی و بیش ترین مقدار آن (%10×94/3±45/72) در لایه بازال و این تفاوت معنی دار بود (001/0=P).
با توجه به یافته ها، تظاهر بیش تر نشان گرهای مرتبط با فرار از مرگ سلولی در گروه ضایعه های مهاجم در مقایسه با گروه غیرمهاجم، این احتمال را مطرح می کند که فرار از مرگ سلولی نقش مهم تری در رفتار تهاجمی ضایعه های دندانی کیستی ایفا می کند.