مطالعه ای بر ساختار مونولوگ با تکیه بر مفهوم «مطلق زبان» فردینان دوسوسور

اغلب ما مونولوگ را صرفا در قالب «سخن » می شناسیم. سخنی که توسط یک شخصیت نمایشی ارائه می شود. این مقاله در صدد است تا با استفاده از مفهوم «مطلق زبان» که از آرای فردینان دو سوسور برآمده، این برداشت را وسعت بخشد. سوسور مطلق زبان را تمامی توان ها و نیروهای آدمی جهت ارائه ی معنا می داند. در این پژوهش «سخن» و «گفتار » نحوه ای آرایش نظام مند کلمات در نظر گرفته شده اند، با این تمایز که سخن الزاما ملفوظ است. این مطالعه در پی بررسی امکان وجود مونولوگ بدون سخن و بر اساس شکل های دیگر ارائه ی گفتار است. یکی از امکانات پیش رو در این مسیر بهره بردن از نظام زبان بدن، و کلمات بر آمده از این نظام است؛ خاصه آن واژگان دیداری که به لطف گسترش فضای مجازی و سهولت کاربرد، به واقعیت هایی مفهوم سازی شده و قراردادی نزد کاربران بدل شده اند. این مقاله همچنین با استفاده از واژه نامه های آکسفورد ، لانگمن و مریام وبستر به اصلاح تعاریف موجود از مونولوگ، بر اساس این رویکرد پرداخته است.