ژئوشیمی توده های نفوذی، سنگ شناسی اسکارن، کانی شناسی و شیمی ماده معدنی در آنومالی سنجدکI،خاور مجموعه معدنی سنگان خواف

منطقه اکتشافی سنجدکI، از آنومالی های خاوری مجموعه کانسار های سنگ آهن سنگان است. زمین شناسی این منطقه شامل ماسه سنگ ها و شیل های ژوراسیک، واحدهای اسکارنی و توده نیمه ژرف ترشیری با ترکیب بیوتیت سینوگرانیت و بیوتیت مونزونیت است. به دلیل دگرسانی شدید در توده بیوتیت مونزونیت پورفیری، مطالعات ژئوشیمیایی روی توده بیوتیت سینوگرانیت متمرکز شده است. این توده گرانولار دارای فلدسپار قلیایی، پلاژیوکلاز، کوارتز،ب یوتیت وکانی های فرعی زیرکن، اسفن،آپاتیت و مگنتیت بوده و دگرسانی ضعیف سریسیتی، آرژیلیک، و کمتر سیلیسی در این توده دیده می شود. توده بیوتیت سینوگرانیت، غنی از سیلیس (7/68 تا 2/77 درصدوزنی) و پرآلومینوس بوده و از تبلور تفریقی یک ماگمای گرانیتیI و فقیرازP (میانگین P2O5 1/0 درصد وزنی) منشا گرفته است. این توده متعلق به گرانیتوییدهای نوعI و اکسیدان است. مقادیرREE نشان دهنده بی هنجاری منفیEu، غنی شدگی ملایم از LREE، الگوی مثبت تا نزدیک به مسطح از HREE و بی هنجاری منفیBa،Sr،La،Ce،Ti و Eu است. همچنین بر پایه مقادیر Rb،Nb،Yb، Hfو Ta موقعیت زمین ساختی نمونه ها در محدوده پهنه فرورانش و پس از برخورد قرار می گیرد. مهم ترین رخداد در منطقه اکتشافی سنجدکI نفوذ سیال های آهن دار در سنگ های کربناته، تبلور دوباره آنها، اسکارن زایی (پیشرونده و پسرونده) و نهشته شدن کانسار آهن است که با حضور کانی های کالک سیلیکاتی توجیه می شود. اسکارن های منطقه بر پایه فراوانی کانی های کالک سیلیکاتی و نوع آنها به 4 پهنه گارنت اسکارن، فلوگوپیت اسکارن، اپیدوت اسکارن و آمفیبول اسکارن تفکیک شده اند. ترکیب گارنت ها بر پایه تجزیه ریزکاوالکترونی،آندرادیت- گروسولار(An 100-42.6 Gr 0-55.32Sps0-1.39) و پیروکسن ها از نوع دیوپسیدی- هدنبرگیتی(Di 63-92 Hd4-35 Jo 0.5-3.9) است. کانی سازی در این منطقه به صورت توده ای و چینه سان در سنگ های آهکی دولومیتی صورت گرفته وکانه اصلی مگنتیت است که با مقادیری پیریت، مالاکیت و اکسیدهای ثانویه آهن همراهی می شود. عیار آهن نیز 7/91 درصد است و مقدار گوگرد به 03/0 درصد می رسد. آنومالی سنجدکI در امتداد خاوری کانسار دردوی (در بخش مرکزی معدن سنگان) قرارمی گیرد و شباهت های ژئوشیمیایی توده های نفوذی، شیمی کانی های اسکارن و ترکیب پیروکسن ها و گارنت ها در این منطقه نشان می دهد که آنومالی سنجدکI، ادامه کانسار دردوی بوده که توسط گسل اصلی با روند جنوب خاور- شمال باختراز آن جدا شده است.