جایگاه پل های هوایی در امنیت اجتماعی - ترافیکی شهروندان مطالعه موردی: مناطق 1 و 5 شهر کرمان

اکثر شهرهای بزرگ دنیا به خصوص در کشورهای در حال توسعه با بحران جدی در حمل و نقل شهری مواجه می باشند، به همین دلیل این بخش توجهات زیادی را به خود جلب کرده است. ترافیک شهر های مختلف بنا به مقتضیات اجتماعی، فرهنگی، صنعتی، جغرافیایی و شهرسازی – از جمله وجود بافت های فرسوده، عدم تبعیت فرم و شکل معابر از یک الگوی خاص توسعه(شعاعی، شطرنجی، هسته ای، خطی و...)، عدم تناسب هندسی خیابان ها و میادین – متناسب نیست. در کشور ما، با رشد بی رویه جمعیت و افزایش سریع تعداد وسایل نقلیه و در مقابل ثابت بودن معابر این معضل بیشتر خود نمایی می کند. معابر و کیفیت خیابان ها، وضعیت جابجایی، منجر به تراکم اتومبیل ها در مسیرهای ارتباطی می شود. شهر کرمان نیز بعنوان یکی از کلان شهرهای کشور از این قاعده مستثنی نیست. یکی از مشکلات مهم ترافیکی شهرکرمان، مربوط به بسترسازی فرهنگی برای استفاده شهروندان از پل های عابر پیاده است. هدف تحقیق حاضر، بررسی وضعیت موجود پل های عابر پیاده و میزان استفاده و استقبال شهروندان از آن هاست. با توجه به هدف و موضوع مورد مطالعه، فرضیه تحقیق این گونه بیان شده است: پل های هوایی می تواند منجر به بهبود امنیت اجتماعی- ترافیکی شهر کرمان شود. روش شناسی تحقیق توصیفی و تحلیلی می باشد، از روش های کمی و کیفی (از قبیل مصاحبه، مشاهده) و پایش میدانی(کتب، مقالات، طرح ها) استفاده شده است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه بوده است. جامعه آماری مناطق 1و5، 197693 نفر بوده است که حجم نمونه از طریق فرمول کوکران و جدول مورگان 384 نفر محاسبه شد. نتیجه آزمون آماری T تک نمونه ای نشان داد مقدار SIG برابر با 067/0 شده و این مقدار بزرگتر از 05/0 شده است، به عبارتی شهروندان، پل های هوایی را در کاهش بار ترافیکی مسیرهای ارتباطی شهر کرمان موثر ندانسته اند. بنابراین فرضیه تحقیق با ضریب اطمینان 95% مورد تایید است.