شیوه های انعکاس سوررئالیسم در رمانهای معاصر و تفاوتها و شباهتهای آنها با مبانی غربیش

سوررئالیسم عنوان یک جنبش فرهنگی است که در اواسط دهه 0291 در دو حوزه هنرهای تجسمی و ادبیات اتفاق افتاد. پدید آورندگان این مکتب برای بیان اهداف خود در آثارشان از عناصر فرا واقعی بهره میبردند. هدف اصلی سوررئالیسم رهایی و آزادی کامل ذهن است. این مکتب به ادبیات و هنرهای ملل دیگر از جمله ایران نیز راه یافت و بر آنها تاثیر گذاشت. برخی از اشعار و رمان های معاصر فارسی به لحاظ عناصر و اجزاء و کلیت فضا به آثار سوررئالیستی بسیار نزدیک میشوند. بوف کور صادق هدایت، شازده احتجاب هوشنگ گلشیری و سمفونی مردگان عباس معروفی با لحاظ تفاوت در بهره مندی از شاخصه های سوررئالیستی، تحت تاثیر تفکر سورئالیستی بوده اند. رویا، جنون، نگارش خودکار، لحظه روانی، عشق و امر شگفت و فرا واقعی نمونه های معدودی از ویژگی های ادبیات سورئالیستی هستند که در این رمان ها به تصویر کشیده شده اند. نگارندگان در ابتدای این پژوهش نگاهی به سوررئالیسم و مقایسه آن با سوررئالیسم ایرانی داشته، سپس به تطبیق اصول این مکتب با این رمان ها پرداخته است و در نهایت اثبات شده است که برخی از اصول سوررئالیسم در این رمان ها وجود دارد. با این حال از ویژگی های سبکی رمان های فارسی به شمار نمی رود.