بررسی خلاقیت هنری صائب در تصویرسازی با ابزار و شیوه های مجازات

در میان متون ادبی، دیوان صائب تبریزی از جمله آثاری است که با خلق مضامین تازه و کاربرد تصاویر شاعرانه، عقاید، اندیشه ها و فرهنگ حاکم بر عصر صفویه را به روشنی منعکس میکند. این بازتاب که متاثر از روزگار شاعر، باورها و آرزوهای وی است، مباحثی چون جامعه- شناسی، روان شناسی، اصول اعتقادی و حتی مسائل فلسفی را مطرح می نماید. با وجود روی کارآمدن مذهب تشیع در دوره صفویه، یکی از مسایل قابل توجه در دیوان صائب انتقاد از وضع نابسامان حکومت و بیعدالتی های حاکم بر آن است و کاربرد ابزاری چون چوب دار، دوشاخه، تازیانه، میل، طشت خونین و... حاکی از اجرای مجازات های بی رحمانه ای است که دامان آن را به هفت بحر نتوان شست. این پژوهش برآن است تا به این پرسش ها پاسخ دهدکه: صائب با داشتن نگاهی باریک بینانه و روحیه لطیف شاعرانه، چگونه از این ابزار خشونت آمیز در اشعار خود استفاده کرده است؟ و دیگر آنکه کاربرد مجازات و ادوات آن چگونه فردیت شاعر را در تصاویر و مضامین ساخته شده نشان میدهد؟ بررسی و تحلیل این عناصر جدا از آنکه ارزش هنری اشعار صائب و وسعت دامنه خیال او را نمایان میکند، بخشی از فردیت او را با توجه به انتخاب تصاویر و مضامین ساخته شده، نشان میدهد و در فرع بازگوکننده شیوه مجازات در دوره صفویه است.