سنجش سبک های نمایش هیجان در زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم

بیماری های ناگوار و کهنه بر عوامل روان شناختی بیماران اثر گذاشته به طوری که توانایی ابراز احساس و هیجان در سطح مناسب را از آنان بر می گیرد.
بررسی و مقایسه نمایش و کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابرازگری آن به عنوان سبک های ابراز هیجان، در زنان دچار بدخیمی سینه و زنان سالم
روش پژوهش مقطعی بود و نمونه ها 108 نفر از زنان همسر دار شهر رشت (54 زن بیمار و 54 زن سالم) با روش نمونه گیری دردسترس آسان استوار بر هدف انتخاب و با پرسشنامه های سبک های ابرازهیجان دربردارنده پرسشنامه ابرازگری هیجانی (EEQ)و دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی (AEQ) و پرسشنامه کنترل هیجانی(ECQ) ارزیابی شدند. داده ها با برآورد آزمون تحلیل واریانس ANOVA برای مقایسه دو نمونه مستقل و با نرم افزارSPSS-18 واکاوی شد.
زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم به شکل معنی دار ابرازگری هیجانی کمتری دارند (01/0 p<) و در مقیاسهای فرعی این متغیر (ابراز هیجان مثبت، ابرازصمیمیت و ابراز هیجان منفی) زنان بیمار به شکل معنی داری (01/0 p<) ابرازگری هیجانی مثبت کمتری داشتند. در مقایسه دو گروه از نظر متغیرکنترل هیجانی نیز زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم به طور معنی دار (01/0p<) کنترل هیجانی بیشتری داشتند و در مقیاسهای فرعی این متغیر (بازداری هیجانی،کنترل پرخاشگری، نشخوار ذهنی و کنترل خوش خیم) زنان بیمار به شکل معنی داری(01/0p<) بازداری هیجانی بیشتری داشتند. نتایج پژوهش تفاوت معنی داری را در متغیر دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی و در مقیاس های فرعی این متغیر (دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و دوسوگرایی در ابراز استحقاق) با وجود نمره بالاتر زنان بیمار در مقایسه با زنان سالم نشان نداد.
ابراز هیجان نقش چشمگیری در نگهداری روابط بین فردی بازی میکند. رویارویی به واسطه روی آورد هیجانی (مانند مقابله فعال با پردازش و ابراز هیجان) می تواند منجر به پاسخ های اجتماعی مثبت و بدست آوردن پشتیبانی اجتماعی به عنوان یک سپر در مقابله با بیماری شود و سازگاری بیماران دچار بدخیمی سینه را افزایش دهد.