اثر بخشی درمان شناختی -رفتاری و درمان وجودی بر سلامت عمومی دانشجویان شاهد و ایثارگر

سلامت عمومی یکی از مسائل مهم در دوران صنعتی حاضر می باشد. اضطراب یکی از مهمترین اختلالات روانی بوده که سلامت عمومی دانشجویان را تهدید می کند. پژوهش حاضر جهت بررسی اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری و درمان وجودی بر سلامت عمومی دانشجویان شاهد و ایثارگر طراحی شد.
در این پژوهش تجربی، از بین 150 دانشجوی شاهد و ایثارگر مشغول به تحصیل، 45 دانشجو که در سال تحصیلی91-1390 در دانشگاه آزاد تربت حیدریه مشغول به تحصیل بودند به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول 8 جلسه درمان شناختی-رفتاری، گروه دوم 8 جلسه درمان وجودی و گروه سوم هیچ مداخله ای دریافت نکردند. پرسشنامه سلامت عمومی قبل و بعد از مداخله توسط واحد های مورد پژوهش تکمیل شد. داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
هر دو گروه مورد درمان( شناختی-رفتاری و وجودی) نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری را نشان دادند)031/0،p= 025/0(p= اما بین دو گروه مداخله، تفاوت معنی داری مشاهده نشد(919/0=p).
درمان شناختی-رفتاری و درمان وجودی بر سلامت عمومی تاثیر داشته است و گروه های مداخله نسبت به گروه کنترل میانگین نمرات بهتری را دریافت کردند. بنابراین، آموزش این راهبردها در مدارس و دانشگاه ها باعث افزایش سلامت عمومی در افراد می شود.