بررسی میزان شیوع مصرف خودسرانه دارو و عوامل موثر بر آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه لرستان در سال 1391

مصرف خودسرانه داروها در هر یک از اقشار جامعه سبب نابودی منابع و تهدید سلامت جامعه می شود. لذا این بررسی با هدف تعیین شیوع خود درمانی و برخی از عوامل موثر بر آن در دانشجویان علوم پزشکی و دانشجویان غیر علوم پزشکی شهر لرستان صورت پذیرفته است.
مطالعه حاضر به صورت مقطعی تحلیلی بر روی 600 نفر از دانشجویان دو دانشگاه لرستان و علوم پزشکی این استان در سال 1391 اجرا گردید. نمونه ها بصورت تصادفی سیستماتیک انتخاب و داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته و با استفاده از پرسشنامه و چک لیست پایا (الفای کرونباخ 72/0) و روا (روایی محتوایی) جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تست های کای اسکوئر، آزمون تی و آزمون دقیق فیشر استفاده گردید.
میزان شیوع خوددرمانی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و غیر علوم پزشکی به ترتیب برابر با 261 نفر( 87%) و 195 نفر (65%) بود که اختلاف معنی داری داشتند (02/0=p). میزان خود درمانی در دانشجویان دختر بیشتر از پسر و اختلاف بین آنها معنادار بود (041/0=p). بین مصرف خودسرانه دارو با اعتقاد به نداشتن وقت برای مراجعه به پزشک (02/0=p)، اعتقاد به عدم عارضه دار بودن داروهای مصرفی (01/0=p) و نتیجه خوددرمانی های قبلی ( 01/0=p) رابطه معنی دار آماری مشاهده گردید.
شیوع خود درمانی در دانشجویان مورد بررسی و به خصوص در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و دانشجویان دختر بسیار بالا بود. در نتیجه لازم است برنامه ای جهت تغییر در نگرش و عادات آنها در مراجعه به پزشک هنگام بیماری تدوین و اجرا گردد.