بررسی اولویت های ارزشیابی مدرسین از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی لرستان 1390

ارزشیابی از موثرترین روش ها برای تضمین کیفیت و شرط اساسی روند ارتقای کیفیت مستمر در سیستم آموزش است، لذا تعیین اولویت های ارزشیابی مدرسین از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی لرستان در سال 1390 انجام گردید.
این مطالعه بصورت توصیفی تحلیلی و مقطعی انجام گردید. 300 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی لرستان که در ترم سوم و بالاتر مشغول به تحصیل بودند به روش نمونه گیری چند مرحله ای مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ای محقق ساخته شامل مشخصات دموگرافیک، مهارتهای تدریس، ویژگی های فردی، مهارتهای ارتباطی، رعایت اصول و قوانین آموزشی و مهارتهای ارزشیابی اساتید بود که در مقیاس لیکرت از امتیاز 1 تا 4 طراحی شده بود. هر واحد پژوهشی می توانست امتیاز 38 تا 152 را کسب کند. روایی آن از طریق اعتبار محتوی و پایایی از طریق آلفا کرونباخ 83/0 مورد تایید قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده، با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
در حیطه مهارتهای تدریس، تسلط استاد بر موضوع درس (1/37٪)، در حیطه ویژگی های فردی داشتن اعتماد به نفس (9/77٪)، در حیطه مهارتهای ارتباطی برقراری ارتباط صمیمانه با دانشجو (7/39٪)، در حیطه رعایت اصول و قوانین آموزشی رعایت زمان دقیق شروع و پایان کلاس (6/46٪) و در حیطه مهارتهای ارزشیابی برگزاری امتحان جامع و دقیق در پایان ترم (8/44٪) بعنوان مهمترین موارد انتخاب شده بودند. بین نظرات دو جنس در اکثریت حیطه ها ی ارزشیابی، اختلاف معنی دار آماری وجود داشت(05/0 p <).
الویت های ارزشیابی مدرسین از دیدگاه دانشجویان، بار ارزشی همگنی نداشتند، برخی از آنها مهم و برخی دیگر کم اهمیت بودند. دادن وزن یکسان به این الویت ها می تواند اعتبار ارزشیابی را زیر سوال ببرد.