روغن کنجد و خواص شیمیایی و دارویی آن

دانه کنجد از کشت گونه گیاهی به نام سزاموم ایندیکوم به دست می آید که از خانواده دو لپه ای می باشد. دانه کنجد و روغن آن از دیر باز در صنایع پزشکی در ایران و کشورهای زیادی به عنوان آنتی اکسیدان، ضد التهاب و ضد باکتری مورد استفاده وافع شده است. این پژوهش با هدف بررسی فواید مصرف خوراکی و موضعی کنجد و روغن آن انجام شد.
در این مقاله مروری، به بررسی 44 مقاله و اسناد معتبراستخراج شده از سایت های SID،PUBMED، و مجلات داخل وخارج از کشور پیرامون خواص دارویی دانه کنجد، روغن کنجد و آلرژی نسبت به این دانه روغنی در سال های 1992 تا 2014 پرداخته شد و نتایج پژوهش های انجام شده بر نمونه های حیوانی و انسانی مورد مقایسه قرار گرفت.
نتایج این بررسی نشان داد که استعمال موضعی روغن کنجد در شدت درد ناشی از ترومای اندامی، درد ناشی از فلبیت، بهبود فلبیت وپیشگیری از فلبیت در بیماران شیمی درمانی نسبت به بیمارانی که استعمال موضعی روغن کنجد نداشتند موثر بود (05/0>P).
نتایج بررسی مقالات مختلف نشان داد؛ استعمال موضعی روغن کنجد سبب کاهش درد ترومای اندامی، کاهش بروز فلبیت ناشی از شیمی درمانی و کاهش درد و زمان بهبود فلبیت ناشی از آن می گردد. توصیه می شود که این روغن با سایر روغن های گیاهی در موارد مشابه بالینی مقایسه گردد.