بررسی فراوانی عوامل عفونت های ادراری و الگوی حساسیت جدایه های اشرشیاکلی در شهرستان سلماس

عفونت های دستگاه ادراری(UTIs) از شایعترین عفونت های باکتریال در سنین کودکی، بزرگسالان، و زنان محسوب می شوند. با توجه به این که تاخیر در تشخیص و درمان مناسب می تواند منجر به عوارض غیر قابل برگشت از جمله نارسایی مزمن کلیه ها شود، بنابراین لازم است بلافاصله بعد از تشخیص عفونت ادراری، نسبت به درمان مناسب اقدام شود. باتوجه به لزوم تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه-های میکروبی در هر منطقه در مطالعه حاضر فراوانی عوامل عفونی سیستم ادراری و حساسیت دارویی ایزوله های اشرشیاکلی انجام گرفته است.
این مطالعه توصیفی و مقطعی بر روی573 بیمار مراجعه کننده به آزمایشگاه مرجع شهرستان سلماس در سال 92 انجام گرفته است. از این تعداد 396 نفر زن و 177 نفر مرد بودند. نمونه های ادرار میانی گرفته شده از بیماران در محیط کشت های بلاد آگار و ائوزین متیلن بلو کشت داده شدند. با استفاده از تست های بیوشیمیایی استاندارد انواع جدایه های باکتریایی مسبب عفونت ادراری شناسایی شده و الگوی حساسیت دارویی سویه های اشرشیاکلی با استفاده از روش انتشار دیسک( کربی- بایر) و روی محیط مولر هینتون بر اساس دستورالعمل های استاندارد CLSI انجام گردید.
از مجموع 573 نمونه، 103 نمونه مثبت بودند (68 زن و 35 مرد) که از این تعداد70 نمونه (68%) مربوط به اشرشیاکلی بود. لذا بیشترین مسبب عفونت دستگاه ادراری اشرشیاکلی تشخیص داده شد. سایر باکتری های ایزوله شده به ترتیب عبارت بودند از: استافیلوکوکوس ساپروفتیکوس 13 ( 6/12% )، انتروباکتر7 ( 8/6 % )، پروتئوس 5 (8/4%)، کلبسیلا پنومونیه 4 (9/3%)، استرپتوکوک و سودوموناس هر کدام 2 نمونه (9/1%).
در این مطالعه اشرشیاکلی بیشترین فراوانی را در ایجاد عفونت ادراری داشت، و نیتروفورانتوئین، سفتریاکسون، آمیکاسین، نالیدیکسیک اسید به ترتیب موثرترین آنتی بیوتیک ها بر علیه اشرشیاکلی تشخیص داده شدند. از طرفی اشرشیاکلی بیشترین مقاومت را به آمپی سیلین و کوتریموکسازول از خود نشان داد. که نیازمند مطالعات بیشتر و توجه مسئولین بهداشتی است.