بررسی اثر حفاظتی عصاره هیدروالکلی پیاز بر پارامترهای بیوشیمیایی و مرفومتری کلیه موشهای در معرض فرمالدئید

فرمالدئید از جمله آلاینده های هواست که کاربرد بسیار گسترده ای در صنعت و پزشکی دارد و اثرات مخرب آن بر سیستمهای بدن گزارش شده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر دوزهای مختلف عصاره پیاز بر پارامترهای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژی کلیه موش های در معرض فرمالدئید بوده است.
48 سر موش نر بالغ به طور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ تزریقی دریافت نکرد. گروه دوم mg/kg 10 فرمالدئید به مدت 14 روز و گروه های سوم تا ششم علاوه بر فرمالدئید به ترتیب دوزهای mg/kg40-20-10-5 عصاره پیاز به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. پس از 14 روز، از کلیه موش ها لام بافتی تهیه و با تکنیک استریولوژیک، حجم کلیه و گلومرول ها به دست آمد. به علاوه میزان اوره و کراتینین سرم اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزارSPSS.20 آنالیز گردید.
تعداد گلومرولهای کلیوی در تمامی گروه هایی که پیاز دریافت کرده بودند و حجم گلومرول تنها در گروه mg/kg 10 نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (000/0=p). سطح اوره در گروه های دریافت کننده دوز 10 و 20 mg/kg پیاز و سطح کراتینین در گروه های دریافت کننده دوز 5، 20 و 40 mg/kg پیاز نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (000/0=p). فرمالدئید باعث آسیب کلیوی و افزایش در سطح اوره و کراتینین شد و حجم و تعداد گلومرول کلیه را کاهش داد.
تجویز دوز 40 mg/kg عصاره هیدروالکلی پیاز در دو هفته اثر محافظتی بر بافت کلیه در معرض فرمالدئید داشت.