بررسی عدم قطعیت های موجود در روابط تجربی و پیش بینی احتمالاتی گسترش جانبی ناشی از روانگرایی

یکی از روش های پر کاربرد در ارزیابی میزان گسترش جانبی ناشی از روانگرایی، که در نواحی با شیب ملایم رخ می دهد، استفاده از روش های تجربی می باشد. عدم قطعیت های بسیاری به صورت ذاتی در مدل های تجربی وجود دارد که ناشی از عدم وجود مشاهدات کافی و همچنین پیچیدگی مسئله است. اگرچه مدلهای تجربی متعددی جهت پیش بینی مقدار تغییرمکان حاصل از گسترش جانبی ارائه شده است، لیکن مطالعه ی جامعی در ارتباط با عملکرد آنها در یک ساختار مقایسه ای صورت نگرفته است. مطالعات انجام شده در این مقاله را می توان به دو بخش عمده تقسیم کرد: در بخش اول، پس از مطالعه پارامتریک تعدادی از روابط تجربی پیشنهاد شده برای گسترش جانبی به بررسی پایگاه داده های آنها پرداخته می شود و با استفاده از رگرسیون چند متغیره(MLR) رابطه ای پیشنهاد می شود. مدل پیشنهادی از دقت مناسب تری نسبت به دیگر روابط موجود برخوردار است. در ارائه این مدل سعی شده است بخشی از عدم قطعیت های موجود با حذف بخشی از داده ها ی تک گمانه هایی، به حداقل رسانیده شود. در بخش دوم، تاثیر عدم قطعیت های موجود در پارامترهای ژئوتکنیکی گزارش شده در پایگاه داده ها به کمک روش های اعتمادپذیری مرتبه اول (FORM)، مرتبه دوم (SORM) و روش شبیه سازی مونت کارلو در میزان گسترش جانبی پیش بینی شده نشان داده می شود و نتایج حاصل از این سه روش با هم مقایسه می شوند. نتایج این مقاله اهمیت میزان خطا در پارامترهای ورودی بر مقادیر پیش بینی شده ی تغییرمکان جانبی زمین را به صورت واضحی نشان می دهد و در نتیجه امکان استفاده از احتمال فراگذشت از یک تغییرمکان مجاز دلخواه را فراهم می سازد.