عوامل تسهیل کننده کاربرد درمان های مکمل در پرستاری بالینی: آنالیز محتوای کیفی

در راستای پاسخ به نیاز جامعه، لازم است پرسنل پرستاری در عملکرد حرفه ای خود از درمان های مکمل استفاده نمایند. در این زمینه تسهیل کننده های موجود در عرصه های بالینی مختلف، متفاوت بوده و شناسایی آنها مهم و ضروری است. لذا این مطالعه با هدف تبیین ادراک پرستاران بالینی در رابطه با عوامل تسهیل کننده کاربرد درمان های مکمل در پرستاری بالینی طراحی شد.
این مطالعه کیفی، که از نوع تحلیل محتوای قراردادی است، در فاصله تیرماه 93 تا تیر 94 در شهرهای اصفهان و کاشان انجام شد. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف انجام و تا رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت. جهت دسترسی به نمونه های واجد شرایط از روش گلوله برفی استفاده شد. با 16 پرستار دارای تجربه غنی و 2 پزشک مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق انجام شد. داده ها، هم زمان با جمع آوری، به روش تحلیل محتوای قراردادی آنالیز شد.
در رابطه با هدف پژوهش، 9 طبقه اصلی شامل «همکاری مددجو»، «برخورداری پرستار از مهارت فنی و قدرت قانونی»، «همکاری پرستاران»، «همسویی متخصصین»، «مدیر پرستاری، تلنگرزن هوشمند»، «سازماندهی، هدایت و نظارت مدیر پرستاری»، «راهبردهای فعال»، «راهبردهای منفعلانه» و «موفقیت نسبی در کنترل مشکل» استخراج شد که از آنها 4 مضمون «همگامی مددجو و پرستار»، «همکاران حامی»، «هوشمندی مدیر پرستاری» و «راهبردهای موقعیتی اثربخش» انتزاع گردید.
همکاری مددجو، برخورداری پرستار از مهارت و قدرت و اختیار، بهره گیری وی از راهبردهای موقعیتی در مواجهه با مشکلات اجرایی، و حمایت همکاران و پزشکان و مدیران پرستاری سبب می شود پرستاران راحت تر در عملکرد حرفه ای خود در امر مراقبت از مددجویان، از درمان های مکمل استفاده نمایند. آگاهی از این یافته ها، جهت ارائه راهکارهای مناسب به منظور عملیاتی نمودن برنامه های تلفیق درمان های مکمل با عملکرد پرستاری، می تواند دست اندرکاران و برنامه ریزان را یاری دهد.