توزیع مکانی مناطق پرخطر و کم خطر حوادث رانندگی منجر به جرح مرتبط با عابران پیاده در منطقه 6 شهر تهران

در بسیاری از شهرهای پرجمعیت جهان عابران پیاده نسبت قابل توجهی از مرگهای ناشی از حوادث ترافیکی را به خود اختصاص می دهند. با توجه به اینکه نسبت قابل توجهی از مرگهای ناشی از حوادث ترافیکی در تهران در عابران پیاده اتفاق می افتد، این مطالعه به منظور تعیین مناطق پرخطر حوادث رانندگی منجر به جرح مرتبط با عابران پیاده در مرکز شهر تهران(منطقه 6) در سال 1393 انجام شد.
مطالعه حاضر بصورت مقطعی و توصیفی-تحلیلی بود. جامعه آماری شامل حوادث ترافیکی جرحی مرتبط با عابران پیاده بودند که در طی سال 1393 در منطقه 6 اتفاق افتاده بودند. داده های لازم برای انجام مطالعه از پایگاه داده های پلیس راهنمائی و رانندگی راهور تهران بزرگ و شهرداری تهران استخراج شد. جهت نمایش توزیع حوادث از نقشه های پهنه بندی استفاده شد. در آنالیز تحلیلی برای تعیین الگوی پراکنش حوادث از شاخص موران و جهت تجزیه و تحلیل نقاط داغ(نقاط پر خطر) از آماره Getis-Ord G استفاده شد.
در این مطالعه 514 حادثه مورد مطالعه قرار گرفت. بیشترین فراوانی حوادث مورد مطالعه در اردیبهشت ماه(62 مورد) و کمترین فراوانی در فروردین ماه(22 مورد) بوده است. به ترتیب 370 مورد، 133 موردو 11 مورد از حوادث مورد مطالعه در خیابانهای شریانی، جمع کننده و بزرگراه ها اتفاق افتاده است. بیشترین فراوانی حوادث مورد مطالعه در خیابان ولیعصر(67 مورد) و بیشترین میزان بروز حوادث مورد مطالعه در خیابان آزادی حد فاصل خیابان نواب و میدان انقلاب(18/11 حادثه در هرکیلومتر راه) اتفاق افتاده است. آماره موران نشان می دهد، توزیع حوادث مورد مطالعه به صورت خوشه ایو آماره Getis-Ord General نشان می دهد که توزیع نقاط داغ و سرد حوادث مورد مطالعه از نظر آماری معنی دار است.
محلات جنوبی منطقه 6 خطرناکترین نواحی از نظر حوادث ترافیکی جرحی مرتبط با عابران پیاده می باشند. در خیابانهای شریانی درجه 1، اطراف مراکز عمده فراغت و کار، مراکز تجاری، پایانه های اتوبوسرانی حوادث بیشتری رخ می دهد. عابران به اهمیت پلهای عابر پیاده در ارتقاء ایمنی رفت و آمد پی نبرده اند و از آنها کمتر استفاده می کنند. با توجه به اهمیت نقش عوامل محیطی در وقوع حوادث رانندگی مرتبط با عابران پیاده، انجام مطالعات بیشتر به منظور شناسائی آنها ضروری به نظر میرسد.