تجمع زیستی فلزات سنگین (سرب و کادمیوم) در بافت عضله ماهی کفال پوزه باریک (Liza saliens) در تالاب بین المللی گمیشان

فلزات سنگین زیست تخریب ناپذیر هستند و تمایل به انباشت در بافت های موجودات زنده مانند ماهی دارند. بنابراین، با توجه به خطرات گوناگون بهداشتی و مزایای تغذیه ای در ارتباط با مصرف ماهی، ارزیابی فلزات سنگین در بافت های ماهی حائز اهمیت است. هدف از پژوهش پیش رو سنجش و ارزیابی غلظت فلزات سنگین سرب و کادمیوم در عضله ماهی کفال پوزه باریک (Liza saliens) در تالاب بین-المللی گمیشان بود. در این بررسی، در مجموع 23 نمونه ماهی کفال پوزه باریک از 9 ایستگاه در مکان-های گوناگون جمع آوری شد. نمونه های عضله با روش هضم اسیدی (اسید نیتریک و پرکلریدریک) برای واکاوی توسط دستگاه جذب اتمی به روش کوره گرافیتی (GFAAS) آماده سازی شدند. میانگین غلظت کادمیوم و سرب در عضله کفال به ترتیب 82/35±26/163 و 62/8± 46/12( میکروگرم بر کیلوگرم وزن خشک) به دست آمد. همچنین همبستگی معنی داری بین غلظت فلزات و وزن ماهی مشاهده نشد. بیشترین میزان غلظت این فلزات در ایستگاه های غرب و مرکز تالاب تشخیص داده شد که به نظر می رسد ناشی از انتقال آلاینده ها از آب دریای خزر به این تالاب باشد. غلظت سرب و کادمیوم در عضله این ماهی در مقایسه با استانداردهای پیشنهاد شده توسط WHO، FAO، UK (MAFF) و NHMRC پایین تر بود از این رو به نظر می رسد که مصرف ماهی کفال پوزه باریک خطری برای سلامتی انسان ندارد.