بررسی رابطه بین مواد مغذی و زی توده فیتوپلانکتونی با تکیه بر مدل های برآورد کلروفیل (مطالعه موردی، دریاچه زریبار کردستان)

دریاچه زریبار دریاچه ای کوچک، کم عمق و یوتروف در استان کردستان است که بر اساس مطالعات موجود با مشکل یوتروفیکاسیون مواجه می باشد. در مدیریت و کنترل یوتروفیکاسیون، بررسی روابط مواد مغذی و بیوماس فیتوپلانکتون (کلروفیل a) بسیار حایز اهمیت بوده و مدل های بسیاری جهت برآورد مقدار کلروفیل بر مبنای مقادیر مواد مغذی (فسفر و نیتروژن) ارائه شده است. هدف از این پژوهش برآورد مقدار کلروفیل a با استفاده از مدل های تجربی بر اساس مقادیر فسفر و نیتروژن و مقایسه آن با مقدار واقعی کلروفیل موجود در دریاچه است. جهت اندازه گیری مقدار فسفر، نیتروژن و کلروفیل a، نمونه برداری از شهریور ماه 1389 و به مدت یک سال انجام گرفت. نتایج نشان داد که هیچ یک از مدل ها برآورد صحیحی از مقدار کلروفیل دریاچه زریبار نداشتند و کلروفیل برآورد شده بسیار بیشتر از مقدار واقعی بود. لذا رشد فیتوپلانکتونی (کلروفیل a) توسط عاملی غیر از مواد مغذی که احتمالا نور است محدود شده و بنابراین روش های رایج کنترل یوتروفی که مبتنی بر کاهش بار ورودی مواد مغذی از خارج دریاچه است تاثیر چندانی بر وضعیت دریاچه نخواهند داشت. از این رو دریاچه زریبار نیاز به مدلی مختص به خود بر مبنای مولفه هایی مانند عمق شفافیت دارد که محدودیت نور را منعکس نمایند.