استراتژی های طراحی محصولات لاکچری

مفهوم لاکچری، امری به شدت فردی، نسبی و متکی به زمینه و رده مورداستفاده محصول بوده؛ به همین علت، تعاریف و طبقه بندی های مختلفی برای آن قابل تصور است. محصولات لاکچری - برخلاف تصور عامه- تنها متضمن قیمت و کیفیت بالاتر نیستند؛ بلکه جنبه هایی همچون زیبایی شناسی، نمادگرایی، کمیابی و فوق العادگی محصول را نیز شامل می شوند. این نوشتار در تلاش است تا با مرور نظام مند منابع این حوزه، از نبود پایگاه مفهومی منسجم؛ تا مرور تاریخی تغییرات معنای محصولات لاکچری1 ؛ ویژگی ها، طبقه بندی و نسبیت آن ها، به سوالی پاسخ دهد؛ هدف مقاله، پاسخ به این سوال است که نقش طراحان صنعتی در صنعت لاکچری چیست و نگاه از زاویه طراحی چه اثری بر استراتژی های طراحی دارد. طبق نتایج این مرور نظام مند، طراحان می تواند در حوزه های مختلف مرتبط با لاکچری فعالیت کنند؛ ازجمله تعیین و پیشنهاد استراتژی های طراحی؛ شامل تعیین حوزه مشخص لاکچری، بررسی سبک زندگی و الگوی مصرفی کاربران، توجه به ترندها، قواعد طراحی هوشمندانه و بهره برداری مناسب از ابزار برندینگ. باید اضافه کرد شناخت ترندهای دهه اخیر حاکم بر صنعت پیچیده لاکچری؛ ازجمله سفارشی سازی، تجربه لاکچری، پایداری، تمایل به هنری شدن و آنلاین شدن، می تواند در طراحی استراتژی های کارآمد برای طراحی محصولات لاکچری کارگشا باشد. پارادوکسی که صنعت لاکچری با آن روبه روست این است که از یک سو باید پیوند احساسی قوی با مشتریان و خواسته هایشان برقرار کند و ازسویی دیگر، هم زمان به عنوان یک کسب وکار پیچیده مدیریت شود. نقش کلیدی طراحان در تعیین و جهت دهی به استراتژی های طراحی برندهای لاکچری، نشان دهنده نیاز به یگانگی بین مهارت های طراحی با مهارت های مدیریتی است.