ارزیابی توان خودپالایی و نقش اکسیژن محلول در کیفیت آب رودخانه کر (مطالعه موردی: پایین دست سد درودزن تا دریاچه طشک- بختگان)

رودخانه کر یکی از منابع آبی با ارزش در استان فارس بوده که از نظر زیست محیطی و اقتصادی از شرایط و ارزش بالایی برخوردار است. در این پژوهش به منظور آگاهی از روند تغییر ها و پیش بینی کیفیت آب رودخانه کر با توجه به طرح ها و برنامه های آینده توسعه شهری، کشاورزی و صنعتی، از نرم افزار QUAL2K استفاده گردیده است. با انجام مطالعات میدانی، تعداد 7 موقعیت مناسب به منظور انجام نمونه برداری در بازه پایین دست سد درودزن تا دریاچه طشک-بختگان انتخاب و اکسیژن محلول در دو ماه شهریور و اسفند که به ترتیب کم آب ترین و پرآب ترین ماه های سال در منطقه مورد مطالعه هستند، با انجام نمونه برداری و آنالیز نمونه اندازه گیری گردید. کمینه و بیشینه اکسیژن محلول شبیه سازی شده در ماه های اسفند و شهریور به ترتیب برابر 59/5 میلی گرم در لیتر در پل خان و 25/8 میلی گرم در لیتر در پل شهید غنی زاده، و 71/5 میلی گرم در لیتر در پل خان و 91/7 میلی گرم در لیتر در پل شهید غنی زاده می باشد. دلیل کاهش اکسیژن محلول در ایستگاه پل خان، ورود فاضلاب های مجتمع پتروشیمی شیراز و شهر مرودشت می باشد. از علت های افزایش میزان اکسیژن محلول پس از پل خان می توان به کم شدن اثر پساب خروجی از تصفیه خانه مرودشت و مجتمع پتروشیمی شیراز اشاره کرد. وجود پل ها و تاسیسات آب بند مانند بند امیر، پل رحمت آباد و بند حسن آباد می تواند باعث افزایش تلاطم و افزایش هوادهی و قدرت خودپالایی رودخانه کر و در نتیجه افزایش میزان اکسیژن محلول در آن شود.