بررسی فراوانی آلل های ژن van در میان سویه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس

استافیلوکوکوس ها می توانند موجب طیفی وسیعی از بیماری ها شامل عفونت های پوستی و مسمومیت های غذایی شوند و نیز یکی از عوامل مهم عفونت های nosocomial (عفونت های بیمارستانی) می باشند. مقاومت به آنتی بیوتیک یکی از مشکلات عمده بوده و استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها نقش عمده ای در ظهور باکتری های بازی می کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان مقاومت های آنتی بیوتیکی و جداسازی ژن های مقاومت به ونکومایسین در استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از نمونه های بالینی با روشMultiplex PCR می باشد.
پس از جمع آوری 150 نمونه بالینی (زخم، سوآپ بینی) از مراکز درمانی تهران طی ماه های فروردین تا تیر ماه 1394 به صورت تصادفی، تست های مختلف بیوشیمیایی و میکروبی جهت شناسایی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس انجام شد. آزمون های حساسیت آنتی بیوتیکی توسط روش دیسک دیفیوژن (کربی - بائر) بر روی آنتی بیوتیک هایی از گروه های مختلف انجام گرفت. به منظور شناسایی ژن مقاومت به ونکومایسین از پرایمرهای اختصاصی van استفاده شد.
بیشترین میزان مقاومت به آنتی بیوتیک کلیندامایسین با 3/83% و بیشترین میزان حساسیت را آنتی بیوتیک های ونکومایسین و لینزولید با 6/96 % مشاهده شد. همچنین در این مطالعه با استفاده از روش Multiplex PCR، از مجموع 60 نمونه انسانی،تنها 1 نمونه (6/1%) دارای ژنهای VanA و VanB بودند و ژن VanC در هیچ نمونه ای مشاهده نشد.
نتایج نشان می دهد که میزان شیوع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در نمونه های بیمارستانی بالا بوده و میزان مقاومت به ونکومایسین در سویه های این باکتری پایین بوده است.