انحراف از نوعثمانی گرایی و کودتا در ترکیه

hز نظر این مقاله، کودتای 15 ژوئیه در ترکیه ناشی از انحراف در مفهوم نوعثمانی گرایی و تیپ ایده‎آل آن بوده است. در واقع، این مفهوم بعد از سال 2002 در قالب چهار مدل الهام‏بخشی، فعال گرایی غیراجبارآمیز، فعال گرایی اجبارآمیز و مدل جوانک بزدل در دو عرصه داخلی و خارجی عمل کرده است، که سه مدل آخر با انحراف در مدل الهام‏بخشی، زمینه های کودتا را فراهم کردند. ضدکودتای اردوغان هرچند سبب تضعیف جامعه مدنی خواهد شد، اما توان زایل‏کردن آن را ندارد، بلکه صرفا پیش‏روی آن را به تاخیر می اندازد. سیاست های اردوغان در برساختن تیپ ایده‎آل نوعثمانی گرایی به عنوان الگویی در دو حوزه داخلی و خارجی، با تناقض روبه‏روست و در آینده نه چندان دور گرفتار ظرفیت‎های کارای همین جامعه مدنی شده و قدرت را واگذار خواهد کرد. دوران اردوغان از این پس دوران تمرکز بر بحران های داخلی از منظر پلیسی و تساهل منفعلانه در سیاست خارجی خواهد بود.