نقد جامعه شناختی شعر عدی بن زید عبادی

نقد جامعه شناختی در اوایل قرن بیستم توسط جورج لوکاچ بنیان گذاشته شد و پس از او لوسین گلدمن و میخائیل باختین آن را گسترش دادند. در نقد جامعه شناختی، محتوا در صورت تاثیر می گذارد و شرایط جامعه، شکل دهنده محتواست. بنابراین، با بررسی اثر ادبی، می توان هم به نگرش نویسنده پی برد و هم از آن به عنوان یک سند تاریخی استفاده کرد. کاتب بودن عدی بن زید و آمد و شد به دربار حیره و ایرانیان، به شعر او اهمیت جامعه شناختی می بخشد. رواج عقاید مذهبی مسیحی، یهودی و بت پرستی در شعر عدی، ناشی از شرایط جغرافیایی و اقلیمی حاصل خیز، در محل سکونت او بوده است که افراد سرزمین های همجوار را با عقاید دینی مختلفی، به این سرزمین کشاند. همچنین مرگ در نگاه شاعر از چندان عمقی برخوردار نیست و فقط محتوم بودن آن است که در شعر شاعر جلب توجه می کند. از سوی دیگر، رواج باورهای عامیانه و شایع در شعر عدی، نشان از تاثیر محیط بر شکل گیری باورهای هر فرد دارد.