ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی در بخش های بیمارستانی با استفاده از شاخص MAPO

اختلالات اسکلتی- عضلانی از مشکلات بهداشتی مهم در پرستاران است. از جمله دلایل مهم در کارکنان پرستاری وظایف جابجایی بیمار می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی در بخش های بیمارستانی با استفاده از شاخص MAPO (Movement and assistance of hospital patient) بود.
این مطالعه به صورت توصیفی و مقطعی در بین 200 نفر از پرسنل پرستار شاغل در 30 بخش، 5 بیمارستان مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از پرسش نامه های ویژگی های دموگرافیک، Nordic و چک لیست شاخص MAPO جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و Excel انجام شد.
میانگین ساعات کار در روز برای هر دو گروه مرد و زن 46/0 ± 31/7 ساعت بود. بر اساس یافته ها، بین جنس، سن، سابقه کاری، شغل، BMI (Body mass index) و ورزش کردن با اختلالات مربوط به اندام ها از لحاظ آماری رابطه معنی داری وجود داشت (05/0 > P). در شاخص MAPO، 1/21 درصد از افراد مورد بررسی در ناحیه 1 یا ریسک خطر قابل اغماض یا چشم پوشی، 6/52 درصد در ناحیه 2 یا برنامه های مداخله ای میان مدت و بلند مدت و در نهایت، 3/26 درصد در ناحیه 3 یا مداخله ای فوری و بهبود شرایط محیطی قرار داشتند.
میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در میان پرسنل پرستاری بالا است. جهت کاهش اختلالات مذکور، پیشنهاد می گردد که تجهیزات مدرن لازم برای جابجایی بیماران خریداری و نحوه صحیح استفاده از این تجهیزات به پرسنل آموزش داده شود و تعداد نیروی کافی در هر بخش استخدام گردد تا از وارد آمدن فشار ناشی از کمبود نیروی کاری بر افراد کاسته شود.