تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی اینترلوکین -81 و پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا در مردان چاق کم تحرک

اهداف کم تحرکی و چاقی به طور مستقیم با افزایش نشانگرهای التهابی درگیر در بیماری های آترواسکلروزیس و شریان کرونری و دیابت نوع دو مرتبط است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی اینترلوکین -18 و پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا در مردان چاق کم تحرک است.
مواد و روش ها پس از اعلام فراخوان در یک کارآزمایی بالینی نیمه تجربی 21 مرد چاق کم تحرک به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی (10 نفر، 2/3±8/27 سال، 4/3±7/31درصد چربی بدن، 5/3±0/32 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (11 نفر، 6/2±7/26 سال، 2/3±4/31درصد چربی بدن، 8/2±3/32 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. شاخص های آنتروپومتریکی، حداکثر اکسیژن مصرفی، سطوح سرمی اینترلوکین-18 و hsCRP (متعاقب 12 ساعت ناشتا) پیش و پس از دوره تمرین ارزیابی شد. تمرین هوازی به مدت دوازده هفته (سه جلسه تمرین در هفته، با شدت 60 تا 70درصد ضربان قلب ذخیره، به مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) اجرا شد. داده ها با استفاده از نسخه 16 نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس دوعاملی با اندازه گیری های مکرر تجزیه وتحلیل شد. سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.
یافته ها دوازده هفته تمرین هوازی باعث کاهش معنادار غلظت اینترلوکین-18 و hsCRP سرم مردان چاق کم تحرک شد، اما تغییر معناداری در گروه کنترل مشاهده نشد.
نتیجه گیری به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند از طریق اثر بر شاخص های اینترلوکین-18 و hsCRP نقش مهمی در کاهش وقوع آترواسکلروزیس، بیماری شریان کرونری و دیابت نوع دو در مردان چاق کم تحرک داشته باشد.