پیش بینی درازمدت متغیرهای اقلیمی در ساحل شمالی ایران با تاکید بر عدم قطعیت مدل های اقلیم جهانی

تغییر اقلیم در دوره های آتی می تواند تبعات منفی گوناگونی بر منابع آب، کشاورزی، محیط زیست، بهداشت، اقتصاد و... برجای گذارد. هدف این پژوهش، بررسی وضعیت اقلیم آینده در ساحل شمالی ایران است. داده های مورد استفاده شامل داده های روزانه بارش، دمای بیشینه، دمای کمینه و ساعت آفتابی مربوط به 10 ایستگاه سینوپتیک حاشیه دریاچه خزر و داده های ماهانه دما و بارش مدل های جفت شده جوی- اقیانوسی می باشد. عدم قطعیت و عملکرد مدل های اقلیم جهانی با استفاده از معیارهای دقت برای دوره پایه (2000-1971) بررسی و اعتبارسنجی مدل مولد تصادفی داده های آب و هوایی با استفاده از آزمون های آماری کلموگراف- سمیرنوف، Tو F در تمام ایستگاه ها ارزیابی گردید. اقلیم آینده منطقه خزری براساس مدل های Mpeh وNcccsm برای دوره های آماری 2030-2011 و 2065-2046 تحت سه سناریوی SRA1B،SRA2 وSRB1 پیش بینی شده است. نتایج حاصل از پیش بینی دما و بارش در منطقه خزری نشان داد که روند دما در آینده افزایشی است و این افزایش برای دمای حداقل بیشتر از دمای حداکثر می باشد. بیشترین افزایش دما نسبت به دوره مشاهداتی، در دوره اول در ماه های سپتامبر، اکتبر و نوامبر (فصل پاییز) و در دوره دوم در ماه های ژولای، اگوست و سپتامبر (فصل تابستان) مشاهده شده است. همچنین بررسی های فصلی و ماهانه بارش نشان می دهد که در منطقه خزری در دوره آتی بارش پاییزه افزایش و بیشترین بارش با یکماه تاخیر نسبت به دوره کنونی در ماه نوامبر رخ خواهد داد. بارش در فصل زمستان بویژه در ماه فوریه نسبت به دوره مشاهداتی افزایش و در فصل تابستان 13 درصد و در بهار حدود 5 درصد کاهش خواهد یافت.