دوگان سازی فعل در زبان فارسی بر مبنای نظریه دوگان سازی صرفی: تحلیلی ساختواژی معنایی

واژه سازی از طریق دوگان سازی یکی از فرایندهای زایا در حوزه صرف زبان فارسی است. یکی از مقولاتی که به عنوان عناصر دوگان ساخت ها کاربرد زیادی در فرایند دوگان سازی دارد، مقوله فعل است. مقاله حاضر در چهارچوب نظریه دوگان سازی صرفی ساخت یا نحوه شکل گیری و معنای دوگان ساخت هایی را در زبان فارسی بررسی می کند که هر دو عنصرشان فعل است. ادعای اصلی این نظریه مبنی بر شکل گیری دوگان ساخت ها از طریق تکرار ویژگی های معین صرفی معنایی و نه الزاما کپی سازی واجی، با داده هایی از زبان فارسی تحت دو عنوان کلی ساخت های هم معنا و ساخت های متقابل معنایی مورد بررسی قرار می گیرد. داده های این مقاله از زبان روزمره و طبیعی مردم، آثار نوشته شده در حوزه ساختواژه زبان فارسی و شم زبانی نویسندگان گردآوری شده است. این پژوهش، واژه سازی زبان فارسی از طریق فرایند تکرار را در چهارچوب نظریه دوگان سازی صرفی تایید و تقویت می نماید.