بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس چندبعدی نگرش نسبت به افراد معلول در دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال 1394

سنجش و ارزیابی چندبعدی نگرش نسبت به افراد معلول، منجر به درک بهتر این مفهوم می شود و زمینه را برای طراحی و اجرای مداخلات مناسب فراهم می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس چندبعدی نگرش نسبت به افراد معلول در سال 1394 انجام گرفت.
این پژوهش به روش توصیفی- مقطعی با هدف اعتباریابی آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویانی بود که در سال 1394 در دانشگاه اصفهان مشغول به تحصیل بودند. از جامعه مذکور، نمونه ای با حجم 150 نفر (69 پسر و 81 دختر) انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت خوشه ایتصادفی چندمرحله ای بود. به این صورت که از بین دانشکده های دانشگاه اصفهان، سه دانشکده انتخاب گردید و سپس از میان کلاس های هر دانشکده به طور تصادفی 5 کلاس انتخاب شد و از دانشجویان درخواست شد تا به پرسشنامه های پژوهش پاسخ دهند. ابزار پژوهش، مقیاس چندبعدی نگرش نسبت به افراد معلول و پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی بود. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، آزمون ضریب همبستگی Pearson، تحلیل عاملی و تحلیل واریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج حاصل از نظر متخصصان بیانگر آن بود که مقیاس از روایی صوری و محتوایی مناسبی برخوردار است. ضرایب همبستگی گویه ها با نمره کل در 23 گویه معنی دار و در دامنه 48/0 تا 53/0 متغیر بود. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که مقیاس از سه عامل اشباع شده است (عاطفی، شناختی و رفتاری) که در مجموع 3/41% از واریانس مورد نظر را تبیین می کند. ضریب آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس ها در دامنه 80/0 الی 86/0 و ضریب آلفای کل برابر با 83/0 بود. ضریب پایایی تنصیفی برای خرده مقیاس ها در دامنه 65/0 الی 82/0 و ضریب آلفای کل برابر با 71/0 بود. ضریب بازآزمایی نیز برای خرده مقیاس ها در دامنه 53/0 الی 61/0 و ضریب آلفای کل برابر با 65/0 بود. نتایج حاکی از اعتبار مناسب مقیاس چندبعدی نگرش نسبت به افراد معلول در جامعه ایرانی است.
بر طبق نتایج حاصل از پژوهش حاضر به نظر می رسد که مقیاس چندبعدی نگرش نسبت به افراد معلول به زبان فارسی از ویژگی های روان سنجی قابل قبولی برخوردار است و می توان از آن برای ارزیابی مولفه های شناختی، عاطفی و رفتاری نگرش استفاده کرد.