تنوع بخشی و پیچیده سازی سیستم اداری به منزله الگویی برای اداره بهینه پایتخت

جامعه امروزی پیچیده است و جامعه پیچیده نیازمند اداره پیچیده. بدین ترتیب، فهم و غلبه بر منبع مشکلات، ضمن فهم پیچیدگی محیط، نیازمند سیستم اداری پیچیده، پویا و یادگیرنده است تا از این طریق بتواند تا حدی، پیچیدگی موجود را تحت کنترل درآورده، مدیریت نماید. بنابراین، با افزایش مراتب پیچیدگی، تنوع و وسعت سیستم های اجتماعی، ضرورت آشنایی و کاربست نظریه پیچیدگی، نظریه سیستم های پیچیده انطباق پذیر، قانون تنوع ضروری و قانون پیچیدگی ضروری برای مهار این پیچیدگی توسط مدیران، حیاتی می نماید. این درحالی است که نقش پایتخت و سیستم اداری آن، به ویژه در کشورهای درحال توسعه به دلیل تمرکز بیش از حد ساختارهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اداری و روابط متقابل میان آن ها و همچنین ارائه مستقیم خدمات توسط حکومت محلی به مردم و اثرپذیری مستقیم احوال جامعه تحت پوشش از خدمات ارائه شده توسط آن، ضرورت توجه به الگوی پیچیده و متنوع را برای مهار پیچیدگی و تنوع، مهم تر جلوه می دهد. با نظر به این موارد، هدف این مقاله لزوم توجه به تنوع بخشی و پیچیده سازی سیستم اداری حکومت محلی متناسب با پیچیدگی محیط آن، به منزله راهی برای مهار مسائل مترتب بر سیستم اجتماعی پایتخت است. بنابراین، این مقاله ضمن ضروری شمردن افزایش تنوع و پیچیدگی سیستم اداری پایتخت، به منزله الگویی برای اداره بهینه آن، مدیران شهری را با مزایای حاصل از قوانین تنوع ضروری و پیچیدگی ضروری برای برخورد با محیط های پیچیده آشنا می نماید تا از این رهگذر، اقدام به پردازش سیستم هایی نمایند که متناسب با پیچیدگی موردنظر بوده، بتوانند سیستم را تحت کنترل خود درآورده، مدیریت نمایند. در این امتداد، پیشنهاد می شود برای کسب موفقیت بهتر در زمینه اداره محیط متحول و متغیر امروزی، از طریق برگزاری کارگاه های آموزشی، با نظر به نگرش سیستمی، نظریه سیستم های پیچیده انطباق پذیر، نظریه پیچیدگی و قانون تنوع ضروری به مدیران شهری آموزش داده شود تا به منزله الگویی اثربخش در اداره بهینه پایتخت مدنظر آنان قرار گیرد.