بررسی روش های مختلف ارزیابی تولید سیدروفور در سودوموناس های فلورسنت بومی ایران

سودوموناس های فلورسنت سیدروفورهای متعددی را تولید می کنند که مهم ترین آنها سیدروفور نوع پایووردین است. تولید سیدروفور در این باکتری ها باعث افزایش فراهمی آهن موردنیاز باکتری و گیاهان می شود و همچنین اهمیت ویژه ای در کنترل بیماری های گیاهی دارد.
مواد و روش‏‏ها: به منظور مقایسه روش های اندازه گیری تولید سیدروفور، میزان تولید سیدروفور 21 سویه سودوموناس بومی ایران به همراه دو سویه مرجع خارجی و یک سویه باسیلوس با روش کیفی CAS-Agar، روش نیمه کمی CAS-AD و روش کمی اسپکتروفتومتری با استفاده از سیدروفور خالص اندازه گیری شد.
در روش CAS-Agar به علت وجود ماده شوینده HDTMA رشد سلولی تعدادی از سویه ها محدود و درنتیجه تولید سیدروفور آنها پایین بود. در روش CAS-AD همه باکتری ها قادر به تولید سیدروفور بودند که بیشترین و کمترین مقدار تولید مربوط به P. fluorescens UTPF76 و P. fluorescens UTPF45 با تولید معادل 005/1 و 0026/0 میلی گرم در لیتر دفروکسامین بود. در دو روش اخیر سویه باسیلوس و موتانت پایووردین P. aeruginosa MPFM1 به میزان کمی تولید سیدروفور کردند که نشان دهنده غیرانتخابی بودن این روش ها به نوع سیدروفور بود. در روش کمی فقط سیدروفور نوع پایووردین قابل اندازه گیری بود که سویه های P. aeruginosa MPFM1 وBacillus sp. قادر به تولید آن نبودند. بیشترین میزان تولید پایووردین مربوط به سویه خارجی 7NSK2 با 29/625 میکرومول بر لیتر بود و در پی آن سویه های P. fluorescens UTPF65، P. fluorescens UTPF81 و P. fluorescens UTPF87 در رتبه بعدی قرار گرفتند.
بحث و نتیجه گیری: در مجموع روش CAS-AD بهترین روش برای بررسی میزان تولید سیدرفور کل و روش اسپکتروفتومتری نیز روشی دقیق و کارا برای تشخیص سیدروفور نوع پایووردین است که عمدتا توسط سودوموناس های فلورسنت تولید می شود.‏‏