کاربرد اکتروتاید در درمان هیپوگلیسمی عود کننده در یک بیمار اقدام کننده به خودکشی با انسولین و گلی بن کلامید

حمله هیپوگلیسمی یک مورد بالینی بیماران مسموم با سولفونیل اوره ها محسوب می گردد. با توجه به آسیب پذیری مغز در هیپوگلیسمی طولانی غلظت گلوکز در پلاسما باید با سرعت هرچه بیشتر به حد طبیعی برگردانده شود و نیز از عود حملات پیشگیری گردد.
معرفی مورد: بیمار خانم 50 ساله بدون سابقه دیابت می باشد که توسط واحد فوریت های پزشکی (اورژانس 115) با کاهش سطح هوشیاری با تجویز نالوکسان به بیمارستان منتقل شده است. در هنگام پذیرش GCS بیمار 12، قند خون و پتاسیم بیمار بترتیب 40 و 8/2 میلی گرم در دسی لیتر بود که با تجویز گلوکز 50% بیمار هوشیار شد. بیمار در مدت بستری در روز اول و دوم علی رغم درمان با دکستروز و رژیم غذایی خوراکی دچار عودهای مکرر هیپوگلیسمی به صورت کاهش سطح هوشیاری، تعریق و بی قراری می گردید. به علت عود هیپوگلیسمی از روز سوم برای بیمار اکتروتاید با دوز 50 میلی گرم زیرجلدی هر 12 ساعت تجویز گردید و به دنبال آن تعداد عودهای هیپوگلیسمی کاهش پیدا کرد. از روز چهارم دوز اوکترئوتاید به 50 میلی گرم هر 6 ساعت تغییر داده شد و حملات هیپوگلیسمی قطع شد.
بطور معمول در درمان هیپوگلیسمی ناشی از مسمومیت با داروهای ضد دیابت خوارکی مانند گلی بن کلامید و نیز انسولین از گلوکز هایپرتونیک تزریقی و نیز شروع تغذیه خوراکی برای بیمار استفاده می گردد. اما بنظر می رسد اکتروتاید با دوز ذکر شده در زمان بندی مذکور جهت درمان بیماران با مسمومیت حاد با سولفونیل اوره که دچار عودهای مکرر هیپوگلیسمی می شوند موثر باشد