شناسایی متغیرهای اثرگذار بر انجام مانورهای سبقت خطرناک در راه های دوخطه دوطرفه برون شهری

هدف اصلی این مطالعه، بررسی متغیرهای مهم و تاثیرگذار در انجام مانورهای سبقت خطرناک و غیرخطرناک در راه های دوخطه دوطرفه برون شهری در ایران می باشد. برای برداشت داده ها، از روش جمع آوری میدانی و تکمیل پرسشنامه کنار جاده استفاده شده است. بدین ترتیب که با همراهی گشت های پلیس راهور در راه های دوخطه دوطرفه برون شهری استان های زنجان و آذربایجان شرقی و در یک دوره زمانی 50 روزه، در مجموع 514 پرسشنامه تکمیل و ارزیابی شدند. برای بررسی تاثیر هر متغیر بر روی متغیر هدف، از آزمون کای دو پیرسون با P-Value برابر با 05/0 استفاده شده است و سپس نحوه اثرگذاری متغیرهای مستقل بر روی متغیر وابسته با استفاده از نمودارهای تحلیل آماری بررسی شده است. در انتها این نتیجه حاصل شد که با افزایش سن راننده، مانورهای سبقت خطرناک کاهش می یابند. همچنین با افزایش عمر خودرو، مانورهای سبقت خطرناک کاهش پیدا می کنند. از دیگر نتایج بدست آمده می توان به این مورد اشاره کرد که با افزایش عرض سواره رو و عرض شانه راه، مانورهای سبقت خطرناک کاهش می یابند. ضمن اینکه مانورهای سبقت خطرناک در مسیرهای با شانه آسفالته بدون اختلاف سطح از رویه، کمتر از مسیرهای با شانه غیرآسفالته می باشند. در نهایت نیز این نتیجه حاصل شد که با افزایش طول ناحیه سبقت ممنوع قبل از محل سبقت، مانورهای سبقت خطرناک افزایش می یابند.