نقش واسطه ای خود شفقت ورزی در رابطه بین سبک های دلبستگی با بهزیستی روان شناختی: الگوی تحلیل مسیر

بهزیستی روان شناختی یکی از مولفه های اصلی سلامت عمومی و رضایت مندی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای خود شفقت ورزی در رابطه بین سبک های دلبستگی و بهزیستی روان شناختی بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. مادران شرکت کننده در پژوهش 593 نفر بودند که به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شده اند. برای گردآوری داده ها از مقیاس های دلبستگی بزرگسال (کولینز و رید،1996)، خود شفقت ورزی (نف، 2003) و بهزیستی روان شناختی (ریف، 1980) استفاده شد. داده های گردآوری شده با آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزارهای 20 SPSS و Amos 22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین دلبستگی ایمن با بهزیستی روان شناختی مادران رابطه معنادار و مستقیم و بین سبک دلبستگی ناایمن (اضطرابی، اجتنابی) با بهزیستی روان شناختی مادران رابطه معنادار و معکوس وجود دارد. با توجه به اینکه مدل اولیه برازش لازم را نداشت با حذف مسیر دلبستگی اجتنابی به بهزیستی روان شناختی مشخص شد که مدل برازش بهتری دارد. متغیرهای پیش بین درمجموع حدود 32 درصد از تغییرات بهزیستی روان شناختی را تبیین می کنند (0001/0>P). بر اساس یافته ها، خود شفقت ورزی در رابطه بین سبک های دلبستگی و بهزیستی روان شناختی نقش واسطه ای دارد. نتایج پژوهش حاضر موید این است که هر چه مادران دارای خود شفقت ورزی و سبک دلبستگی ایمن بالاتر و همچنین سبک دلبستگی اضطرابی پائین تری باشند، احتمال بهزیستی روان شناختی آن ها بالاتر است.