اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش استرس والدگری مادران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خانواده به شیوه پذیرش و تعهد درمانی در کاهش استرس والدگری مادران دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی (با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل) و جامعه آماری آن شامل کلیه مادران دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر خمینی شهر (اصفهان) در سال تحصیلی 93-1392 بودند که با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 60 نفر از آن ها انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه پذیرش و تعهد درمانی و گواه جایگزین شدند. درحالی که گروه گواه در لیست انتظار قرار داشت، گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش خانواده به شیوه پذیرش و تعهد درمانی قرار گرفتند. ابزار این پژوهش شاخص استرس والدگری (آبیدین، 1990) بود. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که پس از کنترل اثر پیش آزمون، بین گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معناداری در متغیرهای احساس صلاحیت، دلبستگی والدین، محدودیت های نقش، افسردگی، رابطه با همسر، جمع قلمرو والدین، جمع قلمرو کودک و استرس والدین مشاهده گردید (05/0P<)، ولی تفاوت دو گروه در انزوای اجتماعی و سلامت والدین معنادار نبود. یافته ها از تاثیر آموزش خانواده به شیوه پذیرش و تعهد درمانی بر بهبود علائم استرس والدگری مادران حمایت می کند و تلویحات مهمی در توجه به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش استرس والدگری دارد.