اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر سبک های مقابله ای در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس

استرس یکی از عوامل مهم در تشدید و عود علایم بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) است. یکی از موثرترین راه ها، برای مقابله و مهار استرس و خودکنترلی در بیماران ام اس، رویکرد شناختی- رفتاری است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر سبک های مقابله ای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
در این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل در سال 1394، تعداد 80 بیمار مبتلا به ام اس عضو انجمن ام اس شهر ارومیه به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 40 نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسش نامه سبک مقابله ای استفاده شد. برنامه گروه درمانی شناختی- رفتاری طی 8 جلسه برای گروه آزمایش برگزار شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یک متغیری در برنامه SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
آموزش گروه درمانی شناختی- رفتاری در گروه آزمایش منجر به افزایش معنی دار میانگین نمره سبک مقابله ای مساله مدار (04/0=p) و کاهش معنی دار میانگین نمرات سبک های مقابله ای هیجان مدار (05/0=p) و اجتنابی (02/0=p) نسبت به گروه کنترل شد.
مداخله مبتنی بر گروه درمانی شناختی- رفتاری منجر به افزایش سطوح سبک مقابله ای مساله مدار و کاهش سطوح سبک های مقابله ای هیجان مدار و اجتنابی در بیماران مبتلا به ام اس می شود.