ارزیابی عریان شدگی مصالح سنگی در رویه های آسفالتی با روش های آزمایشگاهی

عریان شدگی مصالح سنگی یکی از خرابی های رویه های آسفالتی است که دقیقا به چسبندگی بین قیر و مصالح سنگی بستگی داشته و عامل اصلی پایداری و دوام آسفالت می باشد. این خرابی می تواند زمینه را برای بروز سایر خرابی ها فراهم نماید. هدف از انجام این تحقیق بررسی خرابی عریان شدگی در مخلوطهای آسفالتی، با تکیه بر عامل مصالح سنگی و انتخاب روشی مناسب جهت کنترل و بررسی این معضل در شرایط آزمایشگاهی است. مطالعه موردی بر روی آزادراه زنجان قزوین که این پدیده در برخی از قطعات آن دیده شده است نشان داد که، از معدن مصالح سنگی قطعاتی که عریان شدگی در آنها شدیدتر از سایر قسمتها بود، مصالح جهت ساخت آسفالت انتخاب گردید. با آزمایشهای XRF و XRD استعداد عریان شدگی مصالح آزادراه بدلیل فزونی کانی سیلیس در آنها مشخص گردید. با استفاده از روش طرح اختلاط مارشال نمونه های استوانه-ای بتن آسفالتی تهیه شدند. همچنین طبق استاندارد AASHTO T283-85 دوام آنها در برابر عریان-شدگی مورد بررسی قرار گرفت. در این روش نمونه ها تحت آزمایش کشش غیرمستقیم قرار گرفتند؛ درصد عریان شدگی نمونه ها نیز توسط آزمایش آب جوشان تخمین زده شد. برای پیشگیری از بروز این خرابی آهک هیدراته به عنوان عمده ترین افزودنی ضدعریان شدگی شناسایی شده و نحوه ارزیابی از طریق آزمایشات بصری مانند آزمایش استاندارد آب جوشان و آزمایشات کمی از جمله آزمایش لاتمن اصلاح شده صورت گرفت. از این تحقیق نتیجه گردید که چنانچه آهک هیدراته بعنوان مصالح فیلر در مخلوط بکار رود اولا موجب تقلیل عریان شدگی شده و ثانیا باعث افزایش انسجام، استحکام و دوام روسازی آسفالتی می شود.