مقایسه اثربخشی دو درمان گروهی شناختی- رفتاری و معنا درمانی گروهی بر کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی در سندرم آشیانه خالی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو درمان گروهی شناختی رفتاری و معنا درمانی به شیوه ی گروهی بر کاهش افسردگی و افزایش امیدواری در سندرم آشیانه خالی شهرستان قروه است. جامعه آماری را کلیه مردان و زنان شهرستان قروه که فرزندانشان آنها را ترک نموده اند و از آنها جدا شده اند را شامل می شود. حجم نمونه 36 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. سپس افراد بطور تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) تقسیم شدند، یک گروه آزمایش 10 جلسه معنا درمانی به شیوه ی گروهی را دریافت کردند، گروه دوم آزمایش 13جلسه روان درمانی رفتاری شناختی را دریافت کردند اما گروه کنترل مداخله ای را دریافت نکردند. سپس به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه افسردگی بک BDI- IIو پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران استفاده شد. این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی(آزمون تحلیل کوواریانس) استفاده شد. یافته های به دست آمده نشان داد که درمان شناختی – رفتاری در کاهش افسردگی موثرتر است، و معنا درمانی در افزایش امید به زندگی تاثیر بیشتری دارد. نتیجه گیری می شودکه هر دو درمان شناختی- رفتاری و معنادرمانی در کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی در سندرم آشیانه خالی موثر هستند.